Under regnbogen

I går hadde Hege Eide Vik, Anton Proskurnin og eg konsert i Dale kyrkje. Me høvesvis song, spelte og las dikt. Målet var å laga god stemning, rom for ettertankar og kjensler, og glimt av lys og håp i januarmørket. Me tok for oss livet, frå byrjing til slutt. Alle songane var på nynorsk, og dei som ikkje var det frå før, hadde eg omsett/gjendikta/skrive ny tekst til. Både skummelt og spennande å hoppa i noko slikt, eg hadde nok ikkje turt om ikkje Hege kom med idèen! Det kom mange fleire enn eg hadde trudd, ca 130 trur eg, så det var kjempestas! Eg kunne nok blitt skikkeleg stressa av mengda menneske, men kjende meg ganske trygg i opplegget, visste Hege sin del var bra, og at min del i alle fall var gjennomtenkt, om ikkje noko anna... ;)

Det blei ei god og varm oppleving, trass at eg fraus litt undervegs. Grunnen til frysinga var nok at eg hadde gøymd ein gitar bak stolen min, og skulle spela eit par kjærleikssongar midt i programmet. Det var to songar eg hadde skrive og framført i kvart sitt bryllaup, og som sidan har lagt litt på hylla. Følte dei kunne passa inn i programmet, men angra litt, og var redd for å syngja veldig falskt... Fekk ikkje øvd på å syngja med mygg-mikrofonen, så visste ikkje om det funka.  Fekk i alle fall mange gode ord etterpå, og det er veldig kjekt og motiverande!! Spesielt når eg følte eg var meg sjølv heile tida. Eg las dikta på dialekt, og song slik eg pleier når eg syng og spelar gitar heime i stova. Veldig kjekt å vera på lag med Hege og Anton, følte me gjorde kvarandre gode, og utfylte kvarandre!

Takknemleg for at Hege ville ha meg med på dette prosjektet, som me håpar kan verta ein årviss tradisjon i november, på allehelgensdag. Grunnen til at nett denne konserten var i januar, var at me måtte utsetja den pga sjukdom. I alle fall: Takk til alle som kom, eller som heia på oss <3 Filmen over er altså ti minutt frå ca midt i konserten.

Poesi søkjer melodi

Eg har alltid vore glad i å skriva tekstar på rim. Samstundes har eg likt å skriva tekstar med ein funksjon, tekstar som kan brukast til noko. Det har samla seg opp ein del tekstar som eg har tenkt eignar seg som songar (med ulike tema, ikkje alle handlar om meg). Problemet er at eg ikkje er noko god til å laga melodi... Har lurt på om nokon kunne vore interesssert i å laga melodi til, og no fann eg ut at eg like godt hiv nokre av dei ut her, så kven som helst kan laga melodi om dei vil.. ;)

(Sånn om det er aktuelt med noko utgjeving eller kommersielle greier, reknar eg sjølvsagt med å stå som tekstforfattar, men dette er ikkje for å tena pengar, berre for å finna ut om desse tekstane kan brukast til meir enn å ligga på ein harddisk. Nokre av dei er fyrst publiserte på gamlebloggen min.)


KAN EG FÅ LÅNA

Kan eg få låna gensar`n din i kveld?

Den er for stor, men passar likevel

For når eg smyg meg inni den, så vert eg varm

Og kjenner framleis pulsen frå din arm

Det er så godt å vera nær ved deg

men kan du ikkje vera her med meg

så er det godt at noko som er ditt

kan varma både meg og hjartet mitt

Kan eg få låna hua di i kveld?

Den luktar både deg og sjø og fjell

For når eg dreg den ned på øyrene sånn her

Så føler eg at du er ganske nær

Det er så godt å vera nær ved deg

men kan du ikkje vera her med meg

så er det godt at noko som er ditt

kan varma både meg og hjartet mitt

Kan eg få låna hjartet ditt i kveld?

Mitt eige vinglar som ein karusell

Men om eg lånar hjartet ditt, så vert eg trygg

Det kjennest som du ligg her bak min rygg

Det er så godt å vera nær ved deg

men kan du ikkje vera her med meg

så er det godt at noko som er ditt

kan varma både meg og hjartet mitt

EIN ANNAN TEORI

tunga mi er halvvegs lam

kragen min er altfor stram

handflata er kald og klam

alle messar :  opp og fram

i meg syng ein melodi

om ein annan teori

i opninga i skogen

av krokefurutre

ligg vatnet som ein spegel

og skogen angar fred

på bålet som eg lagar

av bleik og gamal ved

der putrar kaffekjelen

eg kjenner noko skje

tunga mi er halvvegs lam

kragen min er altfor stram

handflata er kald og klam

alle messar :  opp og fram

i meg syng ein melodi

om ein annan teori

ved steinstranda i fjøra

der sit eg heilt i ro

ser bølgjedansen virvla

når måsar varslar flo

det trygge bølgjesuset

er inni meg òg no

den vesle tankespira

får næring og kan gro

tunga mi er halvvegs lam

kragen min er altfor stram

handflata er kald og klam

alle messar :  opp og fram

i meg syng ein melodi

om ein annan teori

på snaufjellet i sola

eg pustar roleg inn

let lyng og turre grasstrå

få friska opp mitt sinn

dei himmelblåe vatna

med krus av haustleg vind

er ramma inn av fargar

det her er staden min

eg skal ikkje opp og fram

eg er ikkje lenger lam

eg vil berre vera her

kjenna at eg lever, er

sansa det me lever i

tenkja, takka, vera fri

TÅRENE

har kjent at det byggjer seg opp ein flaum

og ventar no på at dei kjem i ein straum

som bløyter mitt kinn og saltar min munn

tårer som fløymer fram  heilt utan grunn

grunnen finst kanskje ein stad inni meg

eit undertrykt sakn som forsvann langs ein veg

eit glimt av eit håp som heilt plutseleg brast

ei hand som eg glapp då eg sku` halde fast

den dagen det absolutt ikkje sku` skje

i tårer og sjølvmedynk grev eg meg ned

eg slit med å finna ei meining med alt

og nedover nakken så isnar det kaldt

grunnen finst kanskje ein stad inni meg

eit undertrykt sakn som forsvann langs ein veg

eit glimt av eit håp som heilt plutseleg brast

ei hand som eg glapp då eg sku` halde fast

men så er det slutt, like brått som dei kom

så vender jo tårene stillferdig om

hovudet dunkar og kroppen er rar

mens eg funderer på kva det der var

grunnen finst kanskje ein stad inni meg

eit undertrykt sakn som forsvann langs ein veg

eit glimt av eit håp som heilt plutseleg brast

ei hand som eg glapp då eg sku` halde fast

EIT SEKUND

Eit sekund skal eg klara

Der gjekk det forbi

Eg lever då framleis

- om kampen er stri

 Eit minutt skal eg klara

om enn det er langt

så pustar eg sjølv om

det kjennest litt trangt

Det skulle ikkje skje

ikkje her, og ikkje me

Det skulle ikkje skje

Men så berre skjedde det

Eit kvarter skal eg klara

Bør eta litt no

Men all mat er smaklaus

og slett ikkje god

Ein time heldt hardt

men det får berre gå

Eg kan ikkje sitja

går til og i frå

Det skulle ikkje skje

ikkje her, og ikkje me

Det skulle ikkje skje

Men så berre skjedde det

Ein dag må eg klara

Eit liv? Ikkje spør

Eg veit berre at

ingenting blir som før

Det skulle ikkje skje

ikkje her, og ikkje me

Det skulle ikkje skje

Men så berre skjedde det

OM BERRE
(Her har eg ikkje valt ut noko refreng, men fyrste vers kan funka som det, og nokre vers kan kuttast)

Om berre eg gav deg ein ekstra klem

og fekk deg av garde litt før

Om berre eg ana at faren var nær

og verna deg trygt bak vår dør

Så ville slett ikkje det vonde ha hendt

Så ville `kje verda gått sund

Eg saknar deg, ynskjer du framleis var her

om enn for ei ørlita stund

Om berre eg lytta til det som du sa

og skjøna kva ord som låg bak

Om berre eg visste, og våga å sjå

at stemma di brått verka spak

så kunne eg spurt deg, og kanskje fått svar

og tilbydd å hjelpa med alt

I all`fall få gjeve deg trøyst og ein klem

og håp når det verkeleg gjaldt

Om berre me visste – men det går `kje an

å sjå inn i framtida vår

Likevel syns` eg eg burde ha sett det

og sikra deg dagar og år

Så høyrer eg stemma, så roleg og varm

seia gode og trøystande ord

Eg visste slett ikkje, eg skulle `kje det

for slik er det her på vår jord

Me vert fødde, me lever i kjærleik ilag

fram til det er vår tur å gå

uansett korleis og kvifor det hender

om døden er sein eller brå

så kan ein `kje ana når ulykker skjer

og sjukdom i hovud og kropp

kjem snikande, er ofte harde å sjå

heilt til det brått seier stopp

Og når det har hendt, når han ikkje meir er

her saman med oss slik han var

og me saknar han slik, og undrar sånn på

kvifor ikkje me såg kvar det bar

Sin kjærleik han sender frå der som han er

og ynskjer oss berre alt godt

For han må me reisa oss opp att igjen

og gle oss for det me har fått

DU E` HER 

(Ja, denne er på dialekt...) 

Trudde at eg skulle bli
Åleina her i stova mi
Trudde ingen ville vera her
Men so banka nåken på
Kunne ikkje heilt forstå
Du kom inn og ville vera nær

Du som står når andre stikk
Du som møte mine blikk
Du som tåle mine ord
Du som takle mine klor
Du e her, du e nær

Eg e aller flinkast te
Å grava meg i mørket ned
Trudde ikkje nåken brydde seg
Men so slo du lyset på
Plutselig eg kunne sjå
Og såg rett i augene på deg

Du som står når andre stikk
Du som møte mine blikk
Du som tåle mine ord
Du som takle mine klor
Du e her, du e nær

Framleis kan eg ikkje tru
At detta mørket kunne snu
At du kunne lika heile meg
Men no legg eg hjerta mitt
Stille oppi fanget ditt
Eg trur ikkje lenger at du dreg

Du som står når andre stikk
Du som møte mine blikk
Du som tåle mine ord
Du som takle mine klor
Du e her, du e nær

Minnedikt og saknedikt

Ein ting eg har tenkt på lenge, er at ein del dikt/ordtak/frasar i gravferdsannonser er så velbrukte at dei nesten er oppbrukte. Så då eit gravferdsbyrå spurte meg om ein skrivejobb, spurte eg om eg kunne få senda nokre forslag til smådikt som kunne høva til slike annonser òg. Eg var litt redd for korleis det skulle bli oppfatta, om folk ville tru eg gjorde det for å framheva meg sjølv. Men sanninga er at eg har vore med i ein del ulike prosessar i etterkant av dødsfall, og veit kor mykje ein har i hovudet samstundes, kor vanskeleg det å er å ta val oppi alt, og samtidig kor viktig det kan kjennast at orda i annonsa reflekterer noko av det ein kjenner på i høve den avdøde.

Eg fekk i alle fall positivt svar, og skreiv nokre forslag, i både nynorsk- og bokmål-versjon. Dette fordi språk er ein del av identiteten til folk, og det kan kjennast meir autentisk om ein kan nytta desse versa på si eiga målform. Prøvde å skriva vers som kunne passa ved ulike høve. Det var godt å kunna bidra på denne måten til dei som er i ein sorgprosess, og eg har registrert at nokre av versa er nytta allereie. For å nå fleire med versa, legg eg alle inn under her. Vonar dei kan vera til hjelp for dei som treng det!

Alle dikt er skrive av meg, Kristin Straume Audestad, men eg treng ikkje visast til som forfattar i gravferdsannonser. Evt berre med initialane KSA. Nyttar du dikta i andre høve, er det fint om du viser til meg som opphavsdame.

NYNORSK

Du var oss så god

og så inderleg kjær

No sørgjer me stilt

for du er ikkje her

Varmen og minna

dei gøymer me på

når me vidare

utan di hand no må gå

Takk for din klokskap

din kjærleik, din stil

Me ber deg i hjartet

med tårer og smil

Takk for din klokskap

din kjærleik, ditt smil

Me unner deg fred

og ein smertefri kvil

Det var ikkje slik

dette her skulle skje

Du reiste for brått

og tok hjartet mitt med

Ikkje ver redd

me skal klara oss me

Du har gjeve oss alt

og me unner deg fred

To arbeidsnevar kviler

over hjartet varmt og snilt

Me minnast deg med takksemd

medan tårene renn stilt

I skogen er det stille

og vatnet ligg i ro

Der speglar seg ein himmel

som gjev oss trøysta god

Det er så stilt i godstolen

din kaffikopp er tom

Men framleis kjennest

kjærleiken som var i desse rom

Det gjev ikkje meining

me finn ikkje ro

Me saknar deg sårt

du var snill, varm og god

Du var ei kjær brikke

i vårt puslespel

som no og for alltid

vil mangla ein del

Me lever i von

om at me ser deg att

at himmelen vernar

vår kjæraste skatt

Du levde til fulle

du gav av deg sjølv

og sydde oss saman

med trådar av sølv

Me huskar ditt blikk

som sa meir enn ord

kor høgt me var elska

Takk for alt, snille mor!

Me vil kanskje aldri

fullt ut forstå

dei vala du tok

som gjor` himmelen grå

Men me elskar deg framleis

du høyrde oss til

Me saknar deg høgt

du var hjelpsam og snill

Tårer med salt i

dei væter vårt kinn

medan du, kjære ven

for godt flyttar inn

i hjartene våre

der skal du bu no

med minne og kjærleik

som framleis vil gro

BOKMÅL

Du var oss så god

og så inderlig kjær

Nå sørger vi stille

du er ikke her

Varmen og minnene

gjemmer vi på

når vi videre

uten din hånd nå må gå

Takk for din kjærlighet

klokskap og stil

Vi minnes deg både

med tårer og smil

Takk for din kjærlighet

klokskap og smil

Vi unner deg fred

og en smertefri hvil

Det var ikke slik

dette her skulle skje

Du reiste for fort

og tok hjertet mitt med

Ikke vær redd

vi skal klare oss vi

Du har gitt oss alt

og nå er du fri

To arbeidshender hviler

over hjertet varmt og godt

Vi minnes deg med glede

takk for alt som vi har fått

I skogen er det stille

over vannet er det ro

Der speiler seg en himmel

som gir oss trøst så god

Kun stillhet der i godstolen

din kaffikopp er tom

Men ennå kjennes

kjærligheten sterkt i disse rom

Det gir ikke mening

vi finner ei ro

Vi savner deg sårt

du var snill, varm og god

Du var en kjær brikke

i vårt puslespill

Det blir aldri mer helt

vi sårt savne deg vil

Vi lever i håpet

om å se deg igjen

at himmelen verner

vår kjæreste venn

Du levde til fulle

du ga av deg selv

for familie, venner

fra morgen til kveld

Vi husker ditt blikk

som sa mer enn ord

hvor høyt vi var elsket

Takk for alt, snille mor!

Vi vil kanskje aldri

fullt ut forstå

noen valg som du tok

gjorde himmelen grå

Men vi elsker deg fortsatt

du hører oss til

Vi savner deg høyt

du var hjelpsom og snill

Tårer med salt i

de vasker vårt kinn

mens du, kjære venn

for godt flytter inn

i hjertene våre

der skal du nå bo

med kjærlighet, minner

som fortsatt vil gro

Sånt e venna te

I fjor skreiv eg min eigen tekst til songen "That`s what friends are for" av Burt Bacharach og Carole Sager (mest kjent framført av Dionne Warwick). I dag fekk eg lyst til å spela den inn, og tileigna den mine gode venninner som eg sjeldan ser ;)  Eg kan seia mykje som blei feil i innspelinga denne gongen òg, song blant anna feil tekst nokre gongar, men trur det blei så bra det kunne bli med tanke på kva "artist" det er snakk om. Håpar de får noko ut av den likevel. Ha ei fin veke!

SÅNT E VENNA TE

hei du

da e lenge sio me  

har prata djupt og drukke te

men eg trur fortsatt at me e

ganske trygge på kverandre

du veit

ka so røre seg i meg

og eg trur eg kjenne deg

so godt at når me endeleg  

e åleina uten andre

kan smila, kan kvila

veta at me vil kverandre godt, og le

sånt e venna te!

og grina og skina

opna oss og vera slek me e

sånt e venna te!

for eg

kan kje alltid slappa av

da e so grådig mange krav

og mykje stress og mas og kav

da e ikkje alt eg greie

og du

har òg mykje du sku gjort

viss verden snurre litt for fort

so veit du kor du finn min port

og so kan me, slek me pleie

få smila, få kvila

veta at me vil kverandre godt, og le

sånt e venna te!

og grina og skina

opna oss og vera slek me e

sånt e venna te

  

Eg ska ve` stor for deg

Eg har alltid likt songen "Tusen små lanterner" av Morten Harket (er i alle fall han som syng den på youtube). Har skrive fleire ulike tekstar til den, og for ein månad sidan skreiv eg ein tekst om kjærleik til melodien. Etter å ha konferert med fleire om eg dummar meg ut om eg legg den ut her, tar eg ein sjans og gjer det. Er fullt klar over at innspelinga ikkje er perfekt, verken "studiomessig", stemmemessig eller gitarmessig, men autentisk er den i alle fall... Og så håpar eg at nokon kanskje kjenner seg litt att, eller kan få noko ut av den. Det er liksom målet mitt med å hiva den ut, ikkje for at eg innbiller meg at dette vert årets haust-hit. Under kjem teksten, eg skreiv på dialekt for det kjendest mest naturleg ut å syngja. (Eit ord feil i tittelen på videoen, men meininga vert jo den samme)

Eg ska ve` stor for deg

Dei dreg i deg frå alle kanta

Du må gjera sånn og sånn og slek

Forkledd i mange varianta

Forventninga so nattesøvnen tek

Men e du trøtt og sliten

Legg deg tett inn te meg

Hjå meg kan du ve liten

Eg ska ve stor for deg

Du må  ikkje vera pysa

Mann deg opp og ta deg sammen no

Du ska kje tvila elle frysa

Vera stor og sterk og flink og god

Men e du trøtt og sliten

Legg deg tett inn te meg

Hjå meg kan du ve liten

Eg ska ve stor for deg

Stille prøve eg å visa

Du e god nok, du e best for meg

Du treng kje jaga ette prisa

Eg har fått den støste, da e deg

Og e du trøtt og sliten

Legg deg tett inn te meg

Hjå meg kan du ve liten

Eg ska ve stor for deg

Ein dag e da eg so stresse

Da e mykje som eg ikkje kan

Nåke tungt på ryggen presse

Klare ikkje heilt å finna land

Når eg e trøtt og sliten

legg eg meg inn te deg

Hjå deg kan eg ve liten

Du kan ve stor fø meg

Utan eit ord

Melodi: "When you say nothing at all" - Ronan Keating

Tenk at du snakke rett inn te hjerta i kveld

Og du bruke `kje ord, men sprer lys likavel

Kroppen din danse og munnen din ler

og eg skjønne og høyre og ser

Ditt heilhjerta smil

vise meg at du treng meg

og ditt ærlege blikk sei at du

veit eg treng deg

Med din arm rundt halsen blir hjerta mitt aldri kaldt

Uten eit ord, so kan du faktisk sei alt

Dagen drukne i prating og alvor og støy

men med deg blir da vekke, og livet blir gøy

Andre kan vera so blinde dei e

for kor spennande livet kan ve

Ditt heilhjerta smil

vise meg at du treng meg

og ditt ærlege blikk sei at du

veit eg treng deg

Med din arm rundt halsen blir hjerta mitt aldri kaldt

Uten eit ord, so kan du faktisk sei alt

Ditt heilhjerta smil

vise meg at du treng meg

og ditt ærlege blikk sei at du

veit eg treng deg

Med din arm rundt halsen blir hjerta mitt aldri kaldt

Uten eit ord, so kan du faktisk sei alt

Ditt heilhjerta smil

Ditt ærlege blikk

Din arm rundt min hals

vise meg at du treng meg

Uten eit ord, so kan du faktisk sei alt

-------

Dette er mi veldig frie omsetjing av "When you say nothing at all", ein originalsong som eg synest er nydeleg, og som har eit godt poeng som eg av og til treng høyra sjølv. For eg er ein "pratar", og kan av og til henga meg for mykje opp i at ting skal seiast. Men ikkje alt treng å bli sagt, og nokon gongar er det faktisk finast å kommunisera utan ord. Eg lagde ei innspeling. Eg kan seie mykje som eg syntest blei feil med framføringa, men viss ikkje eg seier det, er det jo ikkje sikkert at alle legg merke til det ;)

Dikt til ei - og kanskje fleire?

Her er eit dikt eg har skrive til ei god dame. Eg kan relatera meg til det sjølv òg, men det er altså tileigna nokon andre. Likevel deler eg det her, for kanskje fleire treng å lesa det? De får ta det til deko de som kjenner deko truffe :)  God påske - litt til!

Kan nokon koma hit og

gje meg varmt ein klem i kveld

eg fortener den nok ikkje

men treng den likevel

inni meg så bankar det

eit håp om varm aksept

om ubetinga kjærleik

som finst på blå resept

Det er så vondt å kjenna på

å aldri strekkja til

det er så mykje som eg må

og som eg gjerne vil

draumane eg ber i meg

dei stuar eg fort bort

det er så mykje anna

som eg heller burde gjort

Då syng det djupt i meg

av ei stemme som er klår

Han seier at Han elskar meg

av Han eg klemmen får

for Han så er eg god nok

for Han så vart eg til

for Han så kan eg smila

og stemma hans er mild

Han seier at nett slik eg er

var slik eg skulle vera

at eg kan leggja alt på Han

Han vil meg alltid bera

i storm og stilla er han med

og ynskjer meg alt godt

i Han så kan eg takka

for det gode eg har fått

For å elska nesten min

så må eg elska meg

endå om eg kjenner

at det er så vanskeleg

Han vatnar meg med draumar

og ei trygg og kjærleg tru

på at eg er god nok slik eg er

eg treng `kje snu

Når Han er med meg

har eg målet lyst og klart i sikte

på vegen mot det gode

så vil Han meg aldri svikte

om det er tøft og vanskeleg

så kvilar eg i det

at Han meg alltid elskar

Han vil mot og kjærleik gje